Oprócz potrzeb podstawowych: wyżywienia, nawodnienia, snu, wypoczynku, schronienia / domu, dzieci mają podstawowe potrzeby emocjonalne. Jeśli zaniedbanie fizjologicznych potrzeb jest powszechnie uznane za przekroczenie, to potrzeby emocjonalne jeszcze nie są tak znane. A warto zauważyć, że nie są one zachciankami czy luksusem, to psychologiczne potrzeby, warunki niezbędne, bez zaspokojenia których psychika dziecka nie może rozwijać się w naturalny, zdrowy sposób.
Pierwsza i najważniejsza potrzeba emocjonalna dziecka - potrzeba MIŁOŚCI.
Dziecko kocha całym sobą, każdym oddechem i jest dla dziecka oczywistym, że jest tu dlatego, aby być kochanym, aby Miłość mogła zaistnieć w świecie fizycznym. Każde zachowanie dorosłego wobec niemowlęcia staje się jego językiem Miłości.
Druga potrzeba emocjonalna dziecka - potrzeba BEZPIECZEŃSTWA.
Dziecko potrzebuje czuć się bezpieczne, aby jego psychika mogła się rozwijać w zdrowy sposób. Nadmiar kortyzolu (hormonu stresu) powoduje zaburzenia w zdrowym rozwoju komórek mózgowych niemowlęcia.
Trzecia potrzeba emocjonalna dziecka - potrzeba USZANOWANIA.
Dziecko potrzebuje być ważnym dla rodziców / opiekunów takie jakie jest, prawdziwe, autentyczne. Wtedy, kiedy jest wspaniałe i wtedy, kiedy mu nic nie wychodzi, złości się lub płacze, krzyczy i się frustruje. Jego potrzeby, opinie, smaki, wybory mają być zauważane i jeśli to możliwe, uwzględniane.
Na każdym etapie rozwoju dziecka od narodzin do 18 roku życia te 3 kluczowe potrzeby przejawiają się w innych formach i mogą być zaspokajane na wiele sposobów.
Niestety, mogą też być niezaspokajane, ignorowane lub zaniechane.
Doświadczona niemożność w częściowym lub całkowitym zaspokojeniu emocjonalnych potrzeb będzie w pamięci dorosłego funkcjonować jako sytuacja stresująca lub traumatyczna. Mogą te sytuacje i próby dziecka poradzenia sobie z nimi wywrzeć mocny wpływ na cechy osobowości w późniejszym życiu. Mogą również składać się na traumy rozwojowe / wczesnodziecięce i mieć kluczową rolę na powstanie wielu niewspierających przekonań na swój temat, na temat innych ludzi i świata, w którym żyjemy.
Jeśli w dzieciństwie nie czułaś / czułeś się kochana / kochany, nikt Ci tego nie powiedział;
jeśli nie czułaś / czułeś się ważna / ważny dla rodziców, bo oni mieli ważniejsze sprawy;
jeśli uważałaś / uważałeś, że twoja opinia, marzenia się nie liczą i nawet nie warto ich wyrażać czy komunikować, bo i tak nie ma na nie czasu, przestrzeni, pieniędzy;
jeśli kiedykolwiek w dzieciństwie bałaś / bałeś się wracać do domu lub zostawać sama / sam w domu -
to mogą być wskazówki, że twoje emocjonalne potrzeby nie były adresowane i zaspokajane i twój układ nerwowy może nosić cechy zaburzeń rozwojowych. Przeżyłaś / przeżyłeś sytuacje traumatyczne, które mają wpływ na twoje zdrowie i jakość życia.
Zaniechanie / zaniedbanie potrzeb dziecka, w tym emocjonalnych, jest doświadczeniem traumatycznym.
Link do wideo:
Comentarios